18 Ekim 2011 Salı

çocuklarıma miras bırakmayacağım ki ben öldükten sonra adım para ile anılmasın...


Dağınık bir insanım.. her türlü yaşam ortamımda bu böyle olmuştur.. ”dağınığım ama her aradığımın yerini buluyorum” insanı değilim hiç çünkü aradığım bir şey asla ilk baktığım yerde değildir hep yanlış hatırlamışımdır…
Küçük hafıza problemlerim var kullandığım astım ve migren ilaçları nadide olsa hafıza bulanıklığı yapıyor.. bu yüzden çok ceviz yiyorum.. cevizi aklınıza gelebilecek her yemeğin içine koyarım cidden.. hemen hemen hepsinin.. hatta bir kere tostun bile içine hem bence güzel olmuştu…  biraz pekmezin içine bolca ceviz koyarım ve onu kaşıkla yerim… çikolatayı çok çok çok ender yemem gerektiği için kendimi biraz böyle zapt ediyorum…
Sık sık eşyalarımı düzler odamı temizlerim neden çünkü dağınığım.. her oda toplamam en az iki günümü alır neden çünkü çok (hayır hayır dağınığım demeyeceğim) ufak tefek şeylere takılırım…herşeyi saklarım…romantik hatıraları eğlenceli hatıraları küçük oyuncakları hediyeleri pulları bazen zarfları (evet pulları seviyorum ve bazen mektupla işim oluyor J) kurumuş çiçekleri sinema biletlerini bar menülerini (kokteyllere bakmak için almıştım J) hemen hemen her şeyi…saklarım…o yüzden bir toparlanmaya başlayınca hepsini tek tek yad etmem gerekirmiş gibi hissederim.. Atmaya kıyamadıklarım bazen içimi acıtırlar o zaman hiç hüzne kapılmam neden çünkü ben hep güçlü bir insandım ve hep öyle olmak zorundayım…iç acıtanlar içler acısı bir yere yollanırlar.. çöp kutusu..
Her zaman için bir şölen havasında yemek yaparım ben ve elimden her yemek gelir.. hepsini yaparım.. herkeste beğenir…yemek yapmayı seven mutfakta vakit geçirmeyi şanslı sayanlardanım…ama sadece hayatı mutfak ve salondan ibaret olan bir anne bir eş olmak istemem.. öyle bir kadın olmayı hiç istemem.. o yüzden erken emeklilik reklamlarında zap yaparım (:
kendimi anlatmaktan pek haz almam…ama kafamı boşaltmak için hep bunu yaparım.. bir yerler kendimle ilgili bir şeyler yazarım.. bu dikkatimi başka bir yöne çevirmeme yardımcı olur.. kendimi iyi hissedince yazı biter belki yayınlanır belki silinir…

1 yorum:

Profösör dedi ki...

Ben de beş yıl astım yaşadım gençliğimde. nihayet iyileştim ama çok çektim.. benim de pullarım vardı ama hepisini yeğenime verdim. artık pullarım yok. Yazılarınla kendini gerçekten olduğu gibi yansıtabiliyorsun. Bu araad ben ed beş gündünr yazı yayınlamamıştım. en sonunde akşyam çala kalem bir post yayınladım.

Eğer buyurursan yyazımı seninle paymaşmak isterim. Her zaman beklerim. Türkkahvesi de yaparık ikramım boldur. :))
.