28 Ekim 2011 Cuma

yapacaklarımı ertelemem onların önemli olmadığını göstermez...

seyrettiğim filmlerin ortak noktalarını buldum...anladım yani...o en çok hoşuma giden noktaları birleştirdim ve sahne ortaya çıktı...en çok içimi acıtan en çok "ayy canım ya" diyipte kendimden geçtiğim anları anladım..evet kesinlikle çözdüm bunu..
hayır burada açıklamayacağım tam olarak hangi sahneler olduğunu ama sadece şunu söyleyebilirim ki incilitmeyen aşk aşık yok ne yazık ki ve bu sadece duygulardan kaynaklı bir şey değil...çok sevmek var ya hani her şeyden çok sevmek...hani filmlerde ki gibi sevmek...işte o artık yok ne yazık ki yok..kimse çıkıp diyemez ki bana var..
tamam bende aşığım bende çok seviyorum ve belki herşeyden vazgeçebilecek kadar çok seviyorum ama bu kadın erkek olma gerçeğimizi değiştirmiyor ne yazık ki...
bu yazıyı çok kısa tutmak istiyordum ama nedense bir başlayınca cümleler dökülüyoru..sanki buraya yazarken konuşuyormuşum gibi düşünüyorum ben zaten hep kendimle konuşmaya başlayınca geçiyorum bunun başına..
çok konuştugum söylenir evet geveze sayılırım hatta benden çok konuşan adamı /kadını sevmem ben..konu bu değildi yine dağıldı
evet kadın erkek olma gerçeği ve ihtiyaçlar...
kimse kimse ile sevişmesin yatmasın kalkmasın demiyorum ben veya o yapmış bu yapmamış bu şunu yapmış değil olay...
ben sadece saf sevgi kalmadı demek istiyorum..saf aşk...
işte ben o filmlerde bunu gördüm ve sanırım bunu çok dikkate aldım önemsedim hatta baya etkilendim...
yazımın her zaman ki gibi ana fikri yok okuyun gülün geçin....

Hiç yorum yok: