Sigaram bitince öyle deli kederleniyorum ki kendime gelmem zaman alıyor… Bir de kurduğum hayaller suya düşünce…
Ağır bir yük var içimde bu aralar. Geceler fazla karmaşık gündüzler fazla yavaş bana. Uzun süredir uyku haram cinsten sürekli kâbuslar sürekli kafamda kurduğum çizimler tasarımlar. Stresliyim kederliyim…
Kırgınım. İçimde sökemediğim bir kırgınlık var. Bir ağırlık... Sanki ciğerime yapışmış göğüs kafesimi taşmak için zorluyor bu ağırlık. Andıkça daha da ezici andıkça daha da rahatsız edici…
Sanki geceyi yontuyorum ve sözcüklerin kederini görüyorum… Sonra an geliyor belki de umudumun adını deniz koyuyorum kederi belki de o yüzden bende kalıyor ve ben alıp başımı gidemiyorum efeler gibi onun ağırlığını yaşıyorum.
Rest çekemiyorum ona ve reset atamıyorum ömrüme…
3 yorum:
Küçük balık, yiyecek bir şey sanıp süratle atıldı çapariye. Önce müthiş bir acı duydu dudağında... Sonra hızla çekildi yukarıya. Aslında hep merak etmişti denizlerin üstünü. Neye benzerdi acaba gökyüzü. Balıkçının parmakları hoyratça kavradı onu ve küçük balık anladı yolun sonunun geldiğini. Koca denizlere sığmazdı, oysa şimdi yüzerken küçücük yeşil leğende, cansız dostlarına değiyordu ister istemez. Bir kedi yalanarak baktı gözünün içine. Yavaşça karardı dünya; başı da dönüyordu. Son kez düşündü derin maviyi, beyaz mercanı, bir de yeşil yaosunu.
İşte tam o sırada eğilip aldım onu, yürüdüm deniz kenarına. Bir öpücük kondurdum başına. Sade bir törenle saldım denizin sularına. Bir an öylece baka kaldı, sonra sevinçle dibe daldı gitti. Teşekkürü de ihmal etmemişti, birkaç değerli pulunu avuçlarımda bırakarak. Balıkçı ve kedi şaşkın baktılar yüzüme: "Neden yaptın bunu?" diye sorar gibiydiler.
"Bir gün" dedim, "Bulursam kendimi yeşil leğendeki küçük balık kadar çaresiz, son ana kadar hep bir ümidim olsun diye."
Ümidinizin kalmadığı anlarda, bu hikâyeyi düşünüp, teselli bulabilirsiniz. (Hatırlatmak istedim)
çok teşekkür ederim küçük hikaye için...(:
Uzayda gizemsiz bir mim bulundu;DD
Lütfen ilgili büroya başvurunuz;DD
Saygılarımla..
Yorum Gönder