ben ki ekmeğini bileklerinden kazanan bir insan olarak (bakınız mübalağa yapmıyorum bir şehir ve bölge planlama öğrencisi olarak ne yazık ki işim gücüm çizim tek tasam paftalarım falan filan) bu benim hayatımın en zor anı diyebilirim..küçücük parmaklarım ve incecik bileklerim ile bu düzene daha ne kadar ayak uydurabilirim cidden bilmiyorum ve fiziksel acılarıma çok üzülüyorum..
arkadaşlarımın şuuru konusunda kendi şuurumdan daha fazla endişe etmekteyim...halihazırda maket yapan ayrıca da tasarım çizimini düşünürken sevgilisiyle vakit geçirmeyi de arada çıkaran arkadaşım az önce gelip "düşmanınım düşmanının düşmanı benim düşmanımdır" dedi ve bunu yazmamı tembihleyip gitti..demek ki neymiş akla zarar günlerimde tek kaybım fiziksel değil ayrıcada ruhsalmış :/
ayrılığın zor zamanlarına geçtim sanırım..hani vardır ya psikolojide beş adımlık bir şey işte o beş adımın neresinde olduğumu bilmiyorum ama bu aralar çok acı çekiyorum..kendi kendime bile mantıklı açıklama yapamazken bitirdiğim ilişkim hakkında, o kadar çok insan benden açıklama bekliyor ki şaşırıp kalıyorum...
durumum git gide içinden çıkılmaz bir hal alıyor ama olsun ben hala eminim kararımdan..
neyse bu kadar ayrılık yazısı yeter farkındaysanız her postum da ince ince dokunduruyorum ki kimse ne kadar acı çektiğimi anlamasın o yüzden bu yazımdaki sınıra da ulaşmış bulunmaktayım acılarımın devamı diğer yazımda (=
bu acı silsilesinden bir an önce kurtulmayı düşünerek beni bekleyen çizimime net cad ime ve masama dönmeliyim diyorum...hep söylediğim gibi yine halim böyle /:
2 yorum:
Çok geçmiş olsun yorma eklemlerini arada dinlensinler sevgilerimle :)
teşekkür ederim dinlenmeye ihtiyacım var ama vakit bulamıyorum ama ayırmalıyım kendime vakit evet tekrar teşekkürler (=
Yorum Gönder