bir mevsimi daha bitirdim.

şubat ayı bu sene de 29 çekmiyormuş yeni fark ettim. resmi olarak yarın ilk baharın ilk günü. bu mevsimden tek beklentim tüm psikolojimin aynı ona benzemesi. bahar gibi bir psikolojim olsun ve tüm dileklerim kabul olsun :P

aşık olmak istiyorum

aşığım aslında ama ilk zamanlarımda ki heyecanı tekrar tekrar yaşamak istiyorum..50 kez ilk öpücük hayatımın filmi sanırım ben çevirip çevirip tekrar yaşıyorum (:

hayallerime giden yol bu kadar çetrefilli olmayaydı, iyiydi.

(bugünün şarkısı)

( Don't dream ıt's over)

hayallerimle ufak tefek sorunlarım var.. mesela ben onları kuruyorum onlarda sürekli batıyor...bir yüzümü güldüren olabilme ihtimali var olan hayalim yok...sınırlar ve imkansızlıklar ile dolan yaşamımda tek sığındığım şey olan hayallerime ulaşmak bu kadar zor olmasaydı iyi olurdu.

sanırım benim sorunum belli...ben;

koyduğum hedef için hiç bir zaman cesur olamam ya da onu gerçekleştirmek içi ciddi manada bir şey yapamam.

annemin beni doğurduğu yaştayım

başlıktan da anlaşıldığı üzere yine taktım kafayı yaş durumlarına...hayatıma istediğim gibi yön vermemiş olduğum gerçeği beni kahrediyor. kim bilir kafamdaki her şeyi hayata geçirdiğimde kaç yaşında olacağım ya da acaba vazgeçip tüm hayatım boyunca pişman mı olacağım?