bana sayısal çıkmalı gardaş...leyla ile mecnun imzalı (:

ebet başlıkta neden gardaşlı atarlandığımı bilmemekle beraber bu aralar tüm hayallerimin maddi boyutta imkansızlığına şahit oldum...
aslında o kadar büyük hayallerde kurmuyorum hani..en azından ne bileyim ölmeden önce yapmam gereken 50 şey listesi..30 uma basmadan görmem gereken yerler listesi falan gibi hayallerimden bahsetmiyorum..gayette bana yakışacak şekilde tutarlı!! birbiri ile alakalı güzel hayaller...ama yok olmuyor bu ölümlü dünyada maddiyat ağına takılmayan bir günüm geçmiyor...

çok savurgan bir insan değilim elime de ortalamanın üzerinde para geçiyor gerçekten. ama neden olmuyor bilmiyorum ay sonunu getiremeyen bir insanım gerçekten..neyse buna takılmıyor buna üzülmüyorum sonuçta elimizdekilerle idare edebilmeyi öğrettiler bana..en başından şükür etmeyi yetinmeyi...
ama konu hayallerim olduğundan işlerin böyle gitmesi durumunda onlara daha çoooook uzaktan bakarım gibime geliyor. (saçma ve anlamsız bir cümle gibi görünebilir ama gayet mantıkla bak valla:))

ah hayallerim...ah o hayallerim...beni yalnız başıma bırakan hayallerim...evet ben tüm hayallerimde yalnız başımayım ve mutluyum işte hayallerime ulaşmada maddi kaygının yanı sıra manevi anlamda da kaygılanma nedenim bu sanırım...ben yalnız olmalıyım hayallerime ulaşabilmek için..bu yüzden uzun zamandır yapmak isteyipte yapamadığım her şeyi birbir yapmaya başladım...hayatımın hatasını yapıyor olabilirim ama olsun en azından ilerde aklım hep burada takılıp kalmamış olur.(evet itiraf ediyorum bu paragrafta en az diğerleri kadar saçma sapan ve anlamsız oldu bu paragrafta anlatılmak istenen net düşünce -yazar hayatındaki çok önemli insanlardan bir kaçını hayatından çıkarıyor- bu onu mutlu mu eder mutsuz mu eder bilinmez ama yaptı bir manyaklı bakalım:))

yapmadığım şeyler üzerime yıkılıyor arada eziliyor gibi hissediyorum.bir koruyanım da yok anasını satim.anasını mı satim...offf ya öyle laf mı kaldı en son lisede kullanıyordum ben bu kelimeyi ağzıma pelesenk olmasa bari...pelesenk mi dedim ben yaa..oooo...(yazar burada ne dediğinden cidden habersiz:))

ne kadar çıkmaza girersem o kadar doğru yoldaymışım gibi geliyor..yeni bir şeyler yapmak şu an ki monotonluktan kurtulmak.yeni şeyler hissetmek..bu düşünceler hep beni çıkmazlara sürüklüyor demek ki o yüzden doğru yolda sayılırım olamaz mı?

yanlış yapsam da sonuçta benim yanlışım ya bundan kime ne sözü beni hayata hayallerime tekrar tekrar bağlıyor..çantam hazır bir şekilde her an çıkıp gidecekmişim gibisine öyle kapıya dayalı duruyor ya bu bana güç veriyor..bir sonraki çıkmaza kadar bir nefes bana bu yüzden yetiyor.(yazar burada aştı kendini aştı böyle bir güç bir kuvvet bir ben her şeyi yaparım havalarında o derece öz güven doldu yani hey maşaallah:))

sonuçta hayallerime ulaşmak için her şeyi yapacağım ve bu kararlılıkla arkamda ne bırakıyorum biliyorum..ama sanırım uzun süre önce arkamda bıraktıklarıma üzülmeyi bıraktım ben şimdi sadece önüme bakıyorum..ama arkamda at varsa söyleyin lütfen(= (yazar burada gereksiz espriler ile ortamı ve gönlünü yumuşatmaya çalışıyor ama bir yer miyiz?yemeyiz :))

BUGÜN LEYLA İLE MECNUNUN HAYATIMIZA GİRMESİNİN BİRİNCİ YILINI DA KUTLADIĞIMIZ İÇİN YAZIMDA DİZİYLE İLGİLİ RESİMLER KULLANDIM BİR NEVİ TEŞEKKÜR NİYETİNE..VE SON GİFTTE OLDUĞU GİBİ BURADAN ÖNCELİKLE LEYLA İLE MECNUN AİLESİNDEN YAYINDA VE YAPIMDA EMEĞİ GEÇEN HERKESİ SONRA LEYLA İLE MECNUN SEVERLERİ SONRA BU YAZIYI OKUYANLARI ÖPÜYORUM VE sanırım gidiyorum...
(yazar burada yalakalığın sınırlarını zorladı gibi değil m,?neyse ben duygulandım ama siz duygulanmayın ne bu böyle pis yalaka..poşet...yırtık tuvalet terliği..hatta sarkoziy (= )