bir dudak payı..

ben anası babası öyle zorluklar yaşamış bir çocuğum ki..
param var halbuki.. ama herseyi azami sürede kullanıyorum..

biten kaleme hohluyorum mesela.. 2 kelime daha yazsın diye

pil bitmiş demektense, önce ucunu yalıyorum.. kendimce teyit ediyorum

çorabımı kokluyorum, 1 günlük daha ömrü varsa öylece giyiyorum.

diş macunu mu bitmiş? yok yok makasla kesiyorum ambalajını, sokuyorum içine fırçamı.. 1 gün daha götürüyor beni.

çubuk kraker filan seviyorum mesela.. ama krakeri bitti mi dayanamayıp yalıyorum tuzunu, poşetini.. cipsim bittiğinde de, belki 2 gram bişey gelir mi diye poşetini kafama dikiyorum.

sigaramı da izmaritine kadar içerdim.. de allahtan bıraktım şimdi onu.. Ama hala rakı şişelerine dayanamayıp 2 damla daha gelir mi diye 15 dakika elim havada bekliyorum..

Türk kahvesi mi içiyorum.. kahveyi 10 dakkada içiyorsam 25 dakika da falıyla oyalanıyorum.. az biraz yüz güldürecek bişeyler çıkarsa diye..

işte bundandır ki.. biten ilişkileri bazen kabullenemeyip, bir dudak payı kalmış mıdır diye sündürüyorum dudaklarımı..
ama gel gör ki, öpen olmayınca da diyorum ki sinirden.. koy götüne gitsin paşam, vakit yeni bir dudak vakti..